نام ها، انواع و عملکردهای دندان ها

دندان ها: نام، انواع و عملکردها

دندانها به فرد کمک می کنند تا از دهان خود برای خوردن، صحبت کردن، لبخند زدن و شکل دادن به چهره خود استفاده کند. هر نوع دندان دارای یک نام و عملکرد خاص است.

دندان ها از لایه های مختلفی از جمله مینا، عاج، مغز و ساروجه ساخته شده است. مینا که سخت ترین ماده در بدن است در قسمت بیرونی دندان قرار دارد. لایه دوم عاج است که از مینا نرمتر است و عمیق ترین لایه داخل دندان مغز دندان است که از اعصاب و رگ های خونی تشکیل شده است. ساروجه یا سمنتوم روی ریشه دندان است و در زیر لثه است.

تعداد و انواع دندانهای یک فرد با افزایش سن او تغییر می کند. به طور معمول، افراد در طول زندگی دارای دو دسته دندان هستند - اولیه یا دندانهای کودکی، و دائمی یا دندانهای بزرگسالی. در این مقاله به دندان هایی که کودکان و بزرگسالان دارند و همچنین عملکرد آنها اشاره می کنیم.

انواع دندان ها

انسان ها، انواع دندانهای زیر را دارند:

دندان های پیشین

دندانهای پیشین دندانهای تیز جلوی دهان هستند که به غذا گاز می زنند و آن را به قطعات کوچکتر برش می دهند. آنها صاف، و با لبه ای نازک هستند. به آنها دندانهای قدامی نیز گفته می شود.

کودکان و بزرگسالان هر دو هشت دندان پیش دارند - چهار دندان پیش میانی در قسمت جلوی دهان، دو دندان در هر ردیف، که یک دندان پیش کناری در دو طرف آنها قرار دارد.

دندان های نیش

دندان های نیش دندانهای تیز و نوک داری هستند که در کنار دندانهای پیش قرار می گیرند و شبیه نیش هستند. دندانپزشکان نیز آنها را دندان های انیاب یا دندان های ناب می نامند. بلندترین دندانها نیش ها هستند و مردم از آنها برای پاره کردن مواد غذایی استفاده می کنند.

هم کودکان و هم بزرگسالان دارای چهار دندان نیش هستند. کودکان معمولاً اولین دندانهای نیش دائمی خود را در سنین 9 تا 12 سالگی در می آورند. دندانهای نیش تحتانی تمایل دارند که کمی قبل از دندان های نیش فوقانی در فک بالایی در بیایند.

دندان های آسیای کوچک

دندان های آسیای کوچک، یا دندان های دو پایه ، بزرگتر از دندان های پیش و دندان های نیش هستند. آنها برآمدگی های زیادی دارند و به جویدن و خرد کردن مواد غذایی کمک می کنند. بزرگسالان هشت آسیای کوچک دارند. آسیاهای کوچک اول و دوم آسیاهایی هستند که در کنار دندان های نیش نشسته اند. کودکان خردسال دندان آسیای کوچک ندارند. این دندان ها به عنوان دندان هایی دائمی هنگامی که کودکان ده تا دوازده سال دارند، در می آیند.

دندان های آسیا

دندان های آسیا بزرگترین دندانها هستند. آنها یک سطح بزرگ و تخت با برآمدگی هایی را دارا هستند که به آنها اجازه می دهد غذا را جویده و آن را خرد کنند. بزرگسالان 12 دندان آسیای دائمی دارند - شش عدد در فک پایین و شش عدد در فک بالا، و کودکان هشت دندان آسیای شیری دارند.

آخرین دندانهای آسیا که در می آیند، همان دندان های عقل یا آسیای سوم هستند که معمولاً در سنین 17 تا 21 سالگی درمی آیند. آنها در انتهای ردیف دندانها، در گوشه های ته فک قرار دارند. بعضی از افراد هر چهار دندان عقل را ندارند، یا ممکن است دندان به صورت مخفی در استخوان باقی بماند و در نیاید و هیچگاه در دهان ظاهر نشود.

بعضی اوقات دندانهای عقل ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرند، به این معنی که آنها می توانند در زیر لثه گیر بیفتند و قادر به آن نباشند تا به درستی در بیایند. دندانهای عقل که فقط در نیمه راه یا در وضعیت اشتباه قرار دارند می توانند خطر عفونت یا آسیب در مناطق اطراف خودشان را افزایش دهند. در صورت بروز هرگونه مشکلی در مورد دندان عقل خود، مراجعه به دندانپزشک ضروری است.

ممکن است افراد هنگامی که دندانهای عقلشان شروع به فشار از طریق لثه می کنند، ناراحتی خفیفی را تجربه کنند، اما هر کس احساس درد زیادی کند یا تورم داشته باشد باید به دندانپزشک مراجعه کند. اگر دندان عقل فرد دچار پوسیدگی، درد یا عفونت شود، ممکن است دندانپزشک نیاز به کشیدن دندانهای عقل داشته باشد. افراد برای جویدن به این دندانها احتیاج ندارند و تمیز کردن آنها به دلیل موقعیتشان در دهان دشوار است.

تعداد دندان ها

کودکان 20 دندان شیری یا کودک دارند. دندانهای شیری ابتدا در حدود 6 ماهگی شروع به ظاهر شدن می کنند. کودکان معمولاً تا 3 سالگی تمام دندانهای شیری خود را در می آورند.

این دندان ها به تدریج از بین می روند و 28 دندان دائمی جایگزین آنها می شوند. بعضی اوقات دندانهای دائمی دندانهای شیری را به بیرون می رانند، اما به طور معمول دندانهای دائمی از طریق لثه در ته دهان، پشت آخرین دندان شیری در فک ظاهر می شوند.

اولین دندان دائمی که از طریق لثه بیرون می آید، چهار آسیای اول یا به اصطلاح آسیای 6 سالگی به آن گفته می شود، می باشد زیرا معمولاً وقتی کودک حدود 6 سال دارد آن ها در می آیند. اولین دندانهای شیری کودک که می افتند، دندان های پیشین میانی پایینی هستند. دندان های پیشین میانی بزرگسالان تمایل دارند که همزمان با اولین دندان های آسیای دائمی در حدود 6 تا 7 سالگی، در بیایند. معمولاً افراد تقریباً در سن 14 سالگی تمام دندانهای شیری خود را از دست می دهند.

جدول زیر انواع مختلف دندانهای شیری و سنی که کودکان آنها را به طور معمول بدست می آورند و سنی که آنها را از دست می دهند، بنا به اعلام انجمن دندانپزشکی آمریکا، نشان می دهد  :

در اواخر نوجوانی تا اوایل بیست سالگی، اکثر افراد نیز چهار دندان عقل به دست می آورند، و این باعث می شود تا بزرگسالان معمولا در سن 21 سالگی در مجموع 32 دندان داشته باشند.

جدول زیر انواع مختلف دندانهای دائمی و سنینی که به طور معمول آنها در دهان ظهور پیدا می کنند را، بنا به اعلام انجمن دندانپزشکی آمریکا نشان می دهد :

سنی که دندان ها در می آیند یا ظاهر می شوند از یک کودک نسبت به کودک دیگر متفاوت است، بنابراین اگر دندان های کودکان والدین یا مراقبان آنها از الگوی جداول بالا پیروی نکرد، جای هیچ گونه نگرانی برای آنها نیست. اما اگر تاخیری بیش از 1 سال حاصل شد، با دندانپزشک کودک آن را درمیان بگذارید. دندانپزشکان می توانند از پرتوهای ایکس استفاده کنند تا مطمئن شوند دندان های دائمی وجود داشته و به درستی در حال پیشرفت هستند.

سایت مرجع : مدیکال نیوز تودی