پیشرفت ها در درمان دندان ها : ایمپلنت ها ، ونیر ها ، پرکردن دندان ها و عکسبرداری

پیشرفت ها در انجام عکسبرداری ها ، ایمپلنت ها ، ونیر دندان ، باندینگ و پر کردن دندان ها چگونه بوده است؟

آیا در معاینات دندانپزشکی خود عقب مانده اید ، و اکنون تحت فشار درد دندان و سایر مشکلات دندانپزشکی قرار گرفته اید؟

اگر چنین است ، آماده باشید - نه برای سخنرانی دندانپزشک خود - بلکه برای فهمیدن اینکه یک دسته از گزینه های جدید در دندانپزشکی برای سالم ماندن و زیبایی دندان هایتان وجود دارد.

در اینجا برخی از روشها و تکنیک های جدیدتر درمان های دندانپزشکی که دندانپزشکان را برای اعمال آنها در معاینات خود جلو می اندازند ، آورده شده است.

بهبود سلامت دندانپزشکی : چگونه اشعه ایکس پیشرفته می تواند کمک کند

در بسیاری از مطب های دندانپزشکی ، اشعه ایکس دیجیتالی ( که ممکن است فکر کنید ، مثل دوربینی دیجیتالی باشد ) جایگزین رادیوگرافی های سنتی شده اند. اگرچه اشعه ایکس دیجیتال چندین سال است که در بازار وجود دارد ، اما اخیراً بیشتر مورد توجه دندانپزشکان قرار گرفته است.

پرتونگاری دیجیتال ، سریعتر و کارآمدتر از رادیوگرافی های سنتی است. ابتدا ، یک سنسور الکترونیکی یا صفحه فسفری (به جای فیلم) برای گرفتن تصویر در دهان بیمار قرار می گیرد. سپس تصویر دیجیتالی به رایانه منتقل یا اسکن می شود ، جایی که برای مشاهده در دسترس است. این روش بسیار سریعتر از پردازش فیلم معمولی است.

دندانپزشک شما همچنین می تواند تصاویر دیجیتالی را در رایانه ذخیره کند و آنها را با تصاویر قبلی یا آینده مقایسه کند تا ببیند چگونه سلامت دندان شما حفظ می شود.

و از آنجا که سنسور و صفحات فسفری نسبت به فیلم ها ، به پرتوهای ایکس حساس هستند ، دوز اشعه به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.

اشعه ایکس دیجیتال علاوه بر پیدا کردن سوراخ شدگی ها ، کاربردهای بسیاری نیز دارد. آنها همچنین به بررسی استخوان در زیر دندان کمک می کنند تا مشخص شود سطح پشتیبانی استخوان خوب است یا خیر. دندانپزشکان می توانند از اشعه ایکس برای بررسی محل قرارگیری ایمپلنت استفاده کنند – به عنوان مثال : بررسی محل قرارگیری پین تیتانیومی که داخل استخوان فک قرار می گیرد تا بتوان دندان مصنوعی را به آن وصل کرد.

پرتونگاری دیجیتال همچنین به اندودنتیست ها - دندانپزشکان متخصص در کانال های ریشه - کمک می کند تا ببینند که آیا این فرآیند را به درستی انجام داده اند یا خیر.

استفاده از لیزر برای تشخیص سوراخ شدگی دندان

به طور سنتی ، دندانپزشکان برای پیدا کردن سوراخ شدگی ها از ابزاری که آنها را "اکسپلورر" می نامند استفاده می کنند. این ابزاری است که در حین معاینه با آن به دهان شما وارد می شود و می چرخد. هنگامی که اکسپلورر به دندان " می چسبد " ، آنها دندان را از فاصله ی کمتری مورد مشاهده قرار می دهند و اگر دارای پوسیدگی باشند ، آنرا تشخیص می دهند.

اکنون بسیاری از دندانپزشکان از لیزر دیود استفاده می کنند ، گزینه ای با تکنولوژی بالاتر که برای تشخیص پوسیدگی دندان است. سپس دندانپزشک می تواند دندان را به خوبی تماشا کند و سطوح دندان را برای ویزیت بعدی مقایسه کند و یا توصیه کند که سوراخ شدگی برداشته شود و دندان پر شود.

هنگامی که دندانهای سالم در معرض طول موج لیزر دیود قرار دارند ، درخشش یا نوری شفاف ندارند ، بنابراین دیدن آنها در صفحه نمایش دیجیتال به طور ضعیفی است. اما دندان های پوسیده متناسب با میزان پوسیدگی درخشش می یابند و در نتیجه می توان آنها را با وضوح بیشتری روی صفحه نمایش مشاهده نمود.

لیزر دیود همیشه بر دندان هایی که قبلاً پر شده اند کار نمی کند ، اما برای دندان های دیگر ، این می تواند به معنای تشخیص زودرس سوراخ شدگی ها باشد. توجه داشته باشید که لیزر دیود جایگزین اشعه ایکس نمی شود. این لیزرها می توانند پوسیدگی را در شیار های سطح دندان ها ، تشخیص دهند ، در حالی که پرتوهای ایکس می توانند پوسیدگی بین دندانها و داخل بدنه دندان را پیدا کنند.

درمان سریعتر دندان ها : فناوری CAD / CAM

CAD در این فن آوری مخفف عبارت "طراحی با کمک رایانه" و CAM برای "ساخت با کمک رایانه" است. آنها با هم به این معنی هستند که شما برای انجام فرآیند هایی همچون تاج دندان و بریج به جلسات کمتری با دندانپزشک خود احتیاج خواهید داشت.

به طور سنتی وقتی بیمار نیاز به تاج دندان دارد ، دندانپزشک باید قالب دندان را بسازد و یک تاج موقت را تهیه نماید ، سپس شما باید منتظر بمانید تا آزمایشگاه دندانپزشکی یک تاج دائمی بسازد. با استفاده از فناوری سی ای ام / سی ای دی ، دندان آماده می شود تا آن را برای تاج آماده کند و با کامپیوتر یک عکس گرفته می شود. این تصویر سپس به دستگاهی منتقل می شود که موجب آن می شود تاج درست در مطب ، ساخته شود.

ونیر های نازک تر ، دندان ها را بیشتر حفظ می کنند

ونیرها پوسته های نازک و سفارشی شده هستند که برای پوشاندن جلوی دندان های کج یا دندان هایی با ظاهر نامناسب استفاده می شوند. در حال حاضر مواد جدید باعث می شوند که ونیر های نازک تری ایجاد کنند.

اما مزیت آن برای شما چیست؟ آماده سازی دندان برای ونیر - که شامل تغییر شکل دندان برای اضافه کردن ونیری است که خود دارای ضخامت می باشد ، است - با روکش های نازک می تواند به حداقل برسد. این باعث می شود که کمتر از سطح دندان کاسته شود و بیشتر دندان طبیعی دست نخورده ، نگه داشته شود.

باندینگ و مواد پر کننده ی بهتر

اگر یکی از دندان هایتان را شکسته اید ، می توانید به لطف پیشرفت در مواد باندینگ و تکنیک های باندینگ ، آن را درست کنید که طبیعی تر از گذشته به نظر برسد.

ماده ی باندینگ که امروزه استفاده می شود از رزین (پلاستیک) است که از ماده ای که در گذشته استفاده می شد ، درخشنده تر و ماندگارتر است. غالباً دندانپزشکان لایه هایی از رزین را روی دندان قرار می دهند تا عمل باندینگ را انجام داده و ترمیم را کامل کنند. به دلیل طیف گسترده تر سایه ها و رنگ های موجود ، آنها می توانند با مواد باندینگ به طوری که به رنگ طبیعی دندان باشند ، ترکیب شوند.

در ترمیم ها ، هنگامی که یک سوراخ شدگی نیاز به پر شدن دارد ، بسیاری از دندانپزشکان مواد آمالگامی را نیز برای استفاده بیشتر از کامپوزیت به رنگ دندان و مواد پر کننده ی پُرسلنی که طبیعی تر به نظر می رسد ، رها کرده اند.

ایمپلنت های دندانی بهتر

ایمپلنت ها برای جایگزینی دندانهای از دست رفته اکنون نسبت به سالهای گذشته رایج تر شده اند. ابتدا ، یک پین تیتانیومی یا پیچ مانند به عنوان ریشه ی جایگزین وارد می شود ، با استخوان فک آمیخته شده و از خط لثه بیرون زده می شود. یک اباتمنت ، قسمت بیرون زده را پوشانده و بر روی آن یک تاج قرار داده می شود.

در گذشته ، اغلب ایمپلنت ها ناکام می ماند. اکنون ، عمر معمولی یک ایمپلنت حدود 15 سال یا بیشتر است. به گفته آکادمی جراحان دهان و فک و صورت ، حدود 95٪ از ایمپلنت های امروزی موفقیت آمیز هستند.

درمان های جدید بیماری های لثه برای سلامت بهتر دندان ها

هنگامی که استخوان و بافت های اطراف دندانهای شما بصورت کاملی متناسب نباشند ، "پاکت ها" در لثه ها تشکیل می شوند. باکتریها سپس به این پاکت ها حمله می کنند و باعث افزایش تخریب استخوان و در نتیجه ریزش دندان می شوند.

انواع مختلفی از درمان ها می تواند به برطرف کردن آسیب ها کمک کند. این اقدامات از تمیز کردن سطوح ریشه برای از بین بردن پلاک و تارتار تا اقدامات شدیدتر مانند جراحی لثه برای کاهش پاکت ها متغیر هستند.

در سالهای اخیر ، تمرکز درمان بیماری لثه فراتر از کاهش پاکت ها و از بین بردن باکتری ها گسترش یافته است تا روش های ترمیمی را نیز شامل شود. به عنوان مثال ، لیزرها ، غشاها ، پیوندهای استخوانی یا پروتئین هایی که رشد بافت را تحریک می کنند ، می توانند برای بازسازی استخوان و بافت ، برای مقابله با بیماری لثه استفاده شوند.