عفونت ایمپلنت دندان، شایع‌ترین عارضه کاشت دندان

بیشتر عوارض ایمپلنت دندان ناشی از عفونت است و شایع ترین نوع عفونت، پری ایمپلنتیت (peri-implantitis) نام دارد. پری ایمپلنتیت نوعی بیماری پریودنتال (لثه) است که به دلیل تجمع پیشرونده پلاک های عفونی ایجاد می شود، و در صورت عدم درمان، می تواند منجر به التهاب، از دست رفتن استخوان و نارسایی کاشت شود. عفونت ایمپلنت دندان توسط باکتری ها ایجاد می شود و می تواند بلافاصله پس از کاشت، یا ماه ها و حتی سال ها بعد اتفاق بیفتد. اگر در جایگزینی دندان از ایمپلنت های تیتانیوم استفاده نشده باشد، به دلیل کیفیت پایین مواد کاشت، احتمال رشد عفونت بیشتر است. پری ایمپلنتیت در 28 درصد افرادی که اقدام به کاشت می کنند رخ می دهد و ایجاد آن به طور حتم منجر به نارسایی ایمپلنت نمی شود. شیوع بالای عفونت ایمپلنت دندان، بر وظیفه دندانپزشکان برای آگاهی دادن به بیمار در مورد به خطر احتمالی عفونت و کاهش عوامل خطر تأکید می کند.

شایع ترین عارضه ایمپلنت دندان عفونت است

علت عفونت ایمپلنت دندان

دلیل عفونت ایمپلنت دندان، پلاک های تشکیل دهنده باکتری یا مواد تشکیل دهنده آنها می باشد. عفونت ممکن است از منابع خارج دهانی (انتقال از تماس یا محیط)، یا منابع دهانی، بیشتر شامل جیب های پریودنتال، بزاق، سطح زبان، لوزه ها یا مخاط دهان ایجاد شود. دندان های باقی مانده و شرایط پریودنتال آنها به عنوان مهمترین منبع باکتریهای بیماریزا پس از کاشت باید مورد توجه قرار گیرند.

عوامل مستعد کننده عفونت ایمپلنت دندان

عوامل زیادی وجود دارد که می تواند خطر ابتلا به عفونت ایمپلنت دندان را افزایش دهد. مهم ترین این عوامل عبارتند از:

• ابتلا به بیماری لثه: عفونت لثه می تواند باعث رکود لثه و از بین رفتن ایمپلنت شود
• استعمال دخانیات: سیگار کشیدن جریان خون را در لثه ها محدود می کند و باعث خشکی دهان می شود و این هر دو، منجر به افزایش باکتری های مضر دهان خواهد شد.
• ضعف بهداشت دهان و دندان: یک برنامه منظم بهداشت دهان و دندان، تعداد باکتری های مضر دهان را کنترل کرده، از عوارضی مانند بیماری های لثه و پوسیدگی دندان جلوگیری کند. التهاب بافت نرم پری ایمپلنت (موکوزیت) نشانه عدم رعایت بهداشت کافی است.

علائم عفونت ایمپلنت دندان

برای درمان عفونت قبل از اینکه پیشرفت کند و تأثیر شدیدی بر سلامت دهان و دندان بگذارد، مهم است که علائم و نشانه های آن را بدانید. علائم رایجی که بتوانند شما را راهنمایی کنند عبارتند از:

• بوی بد دهان / نفس بد بو
• وجود چرک یا خونریزی
• درد رو به وخامت، یا تبی که با دارو کاهش نمی یابد
• مشکل در جویدن
• تورم و قرمزی لثه
• شل شدن ایمپلنت
• افزایش عمق فاصله بین ایمپلنت و لثه

تشخیص عفونت ایمپلنت دندان

مشابه سایر بیماری های پریودنتال، درمان های موفقیت آمیز بیماری های اطراف ایمپلنت در مراحل اولیه کار کمتری می برند. بنابراین تشخیص به موقع و دقیق کاملاً ضروری است. ابتدا دندانپزشک دندان را معاینه می کند و در جستجوی علائم بالینی از قبیل وجود التهاب، چرک، عفونت و خونریزی در اثر تحریک ملایم بر می آید. وی سعی می کند سایر دلایل عفونت، مانند عفونت ناشی از جسم خارجی را رد کند. مرحله بعدی گرفتن عکس رادیوگرافی از ایمپلنت دندان آلوده است. از دست رفتن استخوان که علامت التهاب و عفونت پیشرفته است، در تصاویر رادیولوژی منعکس می شود. برای ارزیابی موفقیت روش های مختلف درمانی هم از تجزیه و تحلیل میکروبی قبل و بعد زیر حاشیه کمک گرفته می شود.

تشخیص عفونت ایمپلنت دندان توسط دندانپزشک صورت می گیرد و از معاینه بالینی شروع می شود

درمان عفونت ایمپلنت دندان

به خاطر داشته باشید که ایمپلنت های دندانی شما می توانند بلافاصله بعد از جراحی و همچنین هفته ها یا ماه های بعد از آن آلوده شوند. در هر صورت، هرچه زودتر درمان شروع شود، موفقیت بیشتر و مشکلات بعدی کمتر خواهد بود. اگرچه گزینه های درمانی مختلفی برای رفع عفونت ایمپلنت وجود دارد ولی روش واحد پذیرفته شده ای وجود ندارد و درمان هر فرد جداگانه و بر اساس ارزیابی های مربوط به وی صورت می گیرد. درمان هر فرد به پیشرفت عفونت بستگی دارد و شامل درمانهای غیر جراحی و جراحی است.

درمان غیر جراحی

این نوع درمان در اوایل التهاب به کار برده می شود و نتایج امیدوارکننده ای دارد. درمان غیر جراحی شامل تمیز کردن مکانیکی محل آلوده، شستشوی ضد میکروبی (مثلا با کلرهگزیدین)، ضد عفونی (تجویز آنتی بیوتیک موضعی یا سیستمیک برای یک عفونت متوسط) و اخیراً برس های چرخان (RotoBrush) است.

درمان جراحی

برای عفونت های پیشرفته ایمپلنت که با از دست رفتن شدید استخوان توام است، درمان غیرجراحی بی اثر است و نیاز به مداخله جراحی است. مداخله جراحی ممکن است همراه با تمیز کردن مکانیکی ایمپلنت، ضد عفونی و استفاده از آنتی بیوتیک باشد. اگر ایمپلنت دندانی به دلیل عفونت شدید و متعاقب آن از بین رفتن استخوان، شل شده باشد، نجات آن ممکن نیست. در این حالت ایمپلنت دندان آلوده برداشته شده، ناحیه باقی مانده مدتی به حال خود رها می شود تا عمل ترمیم انجام شود. پس از رفع عفونت ایمپلنت دندان دیگری کاشته می شود.

درمان عفونت زودرس و دیررس

اگر علائم عفونت بلافاصله بعد از جراحی مشاهده شود، درمان توسط آنتی بیوتیک یا در موارد پیشرفته، تعویض ایمپلنت خواهد بود. اگر عفونت بعد از کاشتن ایمپلنت اتفاق بیفتد، ممکن است دندانپزشک اقدام به تنظیم بایت (ردیف دندانها)، یا تمیز کردن اطراف ایمپلنت کند و در موارد شدید، ممکن است نیاز به جراحی اضافی برای جایگزینی ایمپلنت وجود داشته باشد.

علائم عفونت ایمپلنت دندان، به محض مشاهده علائم فوق باید نسبت یه درمان اقدام نمود

پیشگیری از عفونت ایمپلنت دندان

• رعایت بهداشت عالی دهان و دندان بهترین راه برای جلوگیری از عفونت است
• اگر ایمپلنت دندانی دارید، حتما باید هر شش ماه یکبار خود را تحت معاینه منظم دندانپزشکی قرار دهید. دندانپزشک ایمپلنت های دندانی شما را از نظر علائم التهاب و عفونت زودرس بررسی می‌کند تا در صورت یافتن هر علامتی سریعاً برای درمان آن اقدام شود
• آموزش گرفتن در زمینه نگهداری ایمپلنت و مراقبت روزمره در منزل نیز از اهمیت فوق العاده ای برای حفظ ایمپلنت برخوردار است.