جزئیاتی هر چند ساده درباره ی دندان های شیری

دندان های شیری اولین دندان هایی هستند که در دهان نوزاد رشد میکنند. همه ی ما یک روز نوزاد بودیم و رشد کوچک ترین عضو های بدن ما از نوزادی شروع شده تا به تکامل برسد. دندان یکی از کوچک ترین عضو های بدن ما است که نقش مهم را نیز در بدن ما ایفا می کند. اکثر ما از شش ماهگی به بعد شروع به دندان آوردن می کنیم که این دندان های ابتدایی، دندان شیری گفته می شود. در ادامه درباره ی دندان های شیری و ویژگی های آن ها برایتان توضیح خواهیم داد. لطفا با ما همراه باشید.

به طور معمول دندان های شیری از شش ماهگی شروع به رشد و بیرون زدن از لثه می کنند.

رویش دندان های شیری

به طور معمول دندان های شیری از شش ماهگی شروع به رشد و بیرون زدن از لثه می کنند. اما نوزادانی هم هستند که از دو ماهگی دندان هایشان رشد می کند. البته بعضی از بچه ها هم هستند که تا هجده ماهگی دندان ندارند و بعد از هجده ماهگی شروع به دندان آوردن می کنند. که البته این بچه ها باید تحت نظر پزشک متخصص و دندانپزشک کودکان باشند.

شروع رشد دندان ها و بالا آمدن آن ها از لثه، معمولا از دندان های جلویی و پایین شروع می شود که باز هم در این مورد استثنائات خاصی وجود دارد و بعضی ها چند دندان را با هم می آورند. وقتی دندان ها رشد می کنند و وارد لثه می شوند، برای اینک از لثه بیرون بیایند، فشار زیادی به لثه وارد می کنند و همین فشار باعث ایجاد التهاب و قرمزی و در بعضی مواقع، چیزی شبیه تاول بر روی لثه می شود.

بیشترین کلافگی برای بچه ها، بالا اوردن دندان اول است. اما به نسبت ممکن است دندان های آسیاب به دلیل داشتن سطح مقطع بزرگ تر، فشار بیشتری به لثه وارد کنند و نهایتا درد بیشتری هم داشته باشند. همان طور که گفتیم دندان های آسیاب به دلیل داشتن سطح مقطع بزرگ تر، مثل دندان های دیگر نمی توانند راحت لثه را بشکافند، به همین دلیل، التهاب و درد آن ها به مراتب بیشتر می باشد. رشد دندان های شیری معمولا تا سی ماهگی ادامه پیدا می کند و تعداد دندان ها در این ماه، به بیست عدد می رسد. البته بعضی اوقات بعضی بچه ها از ابتدای به دنیا آمدن، دندان دارند که این موضوع معمولا مشکل ساز نیست اما باید با پزشک متخصص مشورت شود.

رشد دندان های شیری در دوران نوزادی، مرحله ی سختی است.

علائم رویش دندان های شیری

چه بخواهیم و چه نخواهیم، رشد دندان های شیری در دوران نوزادی، مرحله ی سختی است. معمولا از علائمی مانند کلافگی و خستگی کودک به دلیل دردهای لثه، نخوردن غذا، ریختن آب دهن کودک به صورت ناخودآگاه، برآمدگی و التهاب بر روی لثه، جویدن و بردن انگشتان و کل دست در دهان و خاراندن گوش و پشت سر توسط کودک که دلیلش خارش و دردی است که نوزاد بر روی لثه های انتهایی خود احساس میکند.

بدن هیچ گونه اثبات علمی، در برخی از مواقع نوزاد در هنگام دندان آوردن، دچار تب، اسهال، بی حالی، التهاب و ... می شود. که این موارد در صورتی که بروز کنند، هرگز طبیعی نیستند و حتما باید با دندانپزشکی کودکان مشورت شود.

همیشه در رویش دندانهای شیری نوزادان، استثنا وجود دارد

رویش دندان شیری به ترتیب

جوانه های دندان، قبل از به دنیا آمدن کودک در زیر لثه ها وجود دارند و با متولد شدن نوزاد و رشد آن، این جوانه ها نیز روز به روز رشد می کنند و نهایتا سر از لثه بیرون می آورند. اگر بخواهیم روراست صحبت کنیم، همیشه در رویش دندانهای شیری نوزادان، استثنا وجود دارد و ترتیب رویش دندان های شیری اصلا چیز منظمی نبوده و نیست. بعضی بچه ها ممکن است زودتر و بعضی ها هم ممکن است دیرتر، دندان دار شوند. اما چیزی که به عنوان استاندارد رویش دندان شیری معرفی شده ، به شرح زیر است:

اولی این را بگوییم که دختر ها زودتر از پسر ها دندان دار می شوند. سن شش ماهگی تا ده ماهگی معمولا برای دندان های وسط و پایین است. دو دندان وسط و پایینی معمولا اولین دندان های همه ی ماها هستند.

8 ماهگی تا ده ماهگی اختصاص می یابد به رشد دندان های وسط و بالایی، در واقع تا ده ماهگی کلکسیون چهار دندان جلویی بالا و پایین تکمیل خواهد شد.

9 تا 13 ماهگی معمولا برای دندان هایی که دو طرف دو دندان بالا وسط قرار دارند، 10 تا 16 ماهگی برای دندان هایی که دو طرف دو دندان پایینی قرار دارند. 13 تا 19 ماهگی، آسیاب های بالا، 14 تا 18 ماهگی، آسیاب های پایین، 16 تا 22 ماهگی، نیش بالا، 17 تا 23 ماهگی، نیش پایین، 23 تا 31 ماهگی، دندان های آسیاب دوم و 25 تا 33 ماهگی هم برای رشد آسیاب های انتهایی می باشد.

بعد از این که نوزاد 20 دندان شیری خود را تا انتهای سه سالگی، بالا آورد، حالا نوبت رشد فک و استخوان صورت است که راه را برای رویش دندان های اصلی و بزرگ، باز کند.